Ha lieve allemaal,

Ik heb een nieuwe baan!! Ik heb mijn CV gegeven aan twee koffietentjes in de buurt (lees: 2 straten verderop) en ook aan wat theaters hier. Bij allebei de koffietentjes kon ik op gesprek komen en ze wilden me allebei hebben . Ik heb gekozen voor Scratch Bakers – een klein zaakje in het gebouw van TVNZ (de Nieuw-Zeelandse NPO) – daar kan ik 35 tot 40 uur gaan werken, de weekenden heb ik vrij (hallooo weekendtripjes) en ik zal van 7 tot 15 of 16 uur werken. Zin in! Bij het hotel had ik twee weken opzegtermijn, dus daar heb ik twee weken geleden medegedeeld dat ik wegging. Vonden ze ontzettend jammer en ze probeerden me nog over te halen, maar dat is ze uiteraard niet gelukt. De weekenden standaard vrij heb ik niet meer gehad sinds ik überhaupt ooit begonnen ben met werken, dus yay! Ik start maandag en afgelopen vrijdag heb ik mijn laatste dag bij het hotel gewerkt.

Had ik al gezegd dat ik mijn kamer nu voor mezelf heb trouwens? Het Japanse meisje is een paar weken geleden alweer weggegaan (ze was hier letterlijk een maand) en nu is het Duitse meisje in mijn kamer verhuisd, maar alleen haar spullen liggen hier. Ze slaapt altijd bij mijn andere huisgenoot op de kamer. Heel fijn dus om mijn eigen kamer te hebben voor hetzelfde geld! In haar oude kamer is nu ook een ander meisje – een Amerikaanse vriendin van Henry van thuis – ingetrokken. Een erg gezellig huis is het nu dus! Om dat te vieren hebben we afgelopen vrijdag een huisfeestje gehouden, wat supergezellig en hilarisch was. Er waren veel te veel mensen in ons kleine appartementje, maar dat mocht de pret uiteraard niet drukken.

Twee weken geleden ben ik met mijn Zweedse vriendinnetje Hanna een weekendje naar het noorden gegaan. We bleven slapen in een hostel in Paihia – een heel schattig en populair dorpje aan de kust – en vanuit daar hebben we een tour gedaan naar Cape Reinga – het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Dat was zó tof! Vooral Cape Reinga (zie foto’s) was heel bijzonder! Vanaf daar kun je de grens tussen de Tasmaanse Zee en de Stille Oceaan letterlijk zien. Op de terugweg zijn we gestopt bij Te Paki Sand Dunes, waar we zijn gaan sandboarden – heel vet! Je ligt dan op je buik op een speciaal soort surfplank en glijdt dan een zandduin af. Remmen moet je met je voeten doen, wat nogal heet is als de felle zon op het zand brandt, en sturen kun je niet. Ik was nogal een schijterd, dus ik ging in eerste instantie met een slakkengangetje de steile heuvel af. De tweede keer ging ik tegelijk met Hanna, een stuk sneller dan de eerste keer en wat was het tof! We zijn hierna ook nog naar 90 Mile Beach geweest – een oneindig lang strand met mooie uitzichten en ruig water – en gingen daarna weer terug naar Paihia. Daar zijn we nog even naar het strand geweest en de rest van de avond zijn we in het hostel gebleven, omdat het daarna niet meer stopte met regenen. De laatste dag zijn we naar het kleine vissersdorpje Russell gegaan, wat rondgelopen, wijn gedronken en geluncht. Helaas was het daarna alweer tijd om richting huis te gaan. Dit soort weekendjes weg kan ik nu dus waarschijnlijk vaker gaan doen met mijn nieuwe baan. Kijk er nu al naar uit!

Dat was het weer voor nu. Zonnige groetjes vanuit Auckland!

Liefs,
Tan