Hoi allemaal!

Zoals jullie merken ben ik dus niet heel goed in het bijhouden van een blog en al helemaal als ik aan het reizen ben. Maar geen bericht is goed bericht! Ben nu al meer dan een maand door Nieuw-Zeeland aan het reizen en het is fan-tas-tisch! Aangezien ik nogal achterloop zal ik niet mijn hele maand in één keer uittypen, maar proberen het in meerdere blog posts te verdelen. Nu maar hopen dat ik het ook echt blijf bijhouden .

Ik ben gaan reizen met Stray – een hop-on hop-off bus – waar ik heel veel mensen heb ontmoet die ook alleen reizen en (deels) dezelfde route aflegden. Superhandig, aangezien ik geen rijbewijs heb (ja, I know dat wordt mijn volgende doel), je makkelijk op bepaalde plekken komt waar je normaal niet zou komen, je makkelijk andere mensen leert kennen én je ook meteen een soort tour krijgt met uitleg van de buschauffeur. Plus als je ergens langer wilt blijven kan dat en neem je gewoon de volgende bus. In Auckland zijn we met een ontzettend leuke groep begonnen en zijn toen naar Hahei (in de Coromandel) gegaan. Daar was ik al eens geweest, maar heb nu andere en meer dingen gezien. Dag één ben ik daar een beetje in de buurt gaan rondlopen en naar Greystone Bay geweest, een supermooie baai wat niet heel ver van onze accommodatie vandaan lag. ’s Avonds hadden we meteen een topstart van onze reis: BBQ bij een kampvuur! De meeste mensen van onze groep meteen wat beter leren kennen en wat was ik blij met deze groep, allemaal superlieve en gezellige mensen! Waarvan bijna iedereen rond mijn leeftijd was. De dag erna ben ik met de meeste mensen van onze groep gaan kajakken naar Cathedral Cove – één van de meest gefotografeerde plekken in heel Nieuw-Zeeland – en wat was dat tof! Het water was er zo ontzettend helder en blauw en het kajakken zelf: heel vet! Ik ben geen held in het water, dus vond het eerst nogal spannend. Maar ik deelde de kajak met een beer van een jongen, dus die zorgen waren al snel verdwenen. En Cathedral Cove zelf, heel bijzonder en ik snap wel dat iedereen deze plek op de gevoelige plaat wil vastleggen.

De volgende bestemming was Rotorua: de naar zwavel ruikende stad waar heel veel vulkanische/geologische activiteit plaatsvindt. Middenin de stad ligt een park waar allerlei vulkanische poelen liggen die continu aan het borrelen zijn. Heel gek om te zien en de geur die er hangt is niet te harden. Erg bijzondere plek ook weer! In Rotorua heb ik mijn angsten overwonnen en ben ik – jawel je leest het goed – gaan white water raften! De rivier Kaituna heeft de hoogste waterval waar commercieel geraft wordt, namelijk 7m hoog! Waterheld als ik ben heb ik dit gewoon gedaan en we zijn niet gekapseisd! Ik heb het ook gewoon overleefd! Wat was het vet weer! De rivier is heilig voor Maori (oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland) en dit was dan ook weer een bijzondere ervaring. En het voelde als een persoonlijke overwinning dat ik dit gedaan heb. Kan ik dat ook weer van mijn bucketlist afstrepen.

Na Rotorua, waar sommige mensen achterbleven omdat ze er meer tijd wilden besteden en dus de volgende bus zouden nemen, zijn we naar Lake Aniwhenua geweest. Dit is een meer ten westen van Rotorua en is ook de naam van het dorpje dat ernaast ligt. Hier wonen vooral Maori en we verbleven dan ook bij een lodge die gerund wordt door een Maori familie. Hier kregen we heel veel te horen over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland en dan met name vanuit de Maori kijk erop en hun eigen geschiedenis. We kregen daar een ‘haka’ workshop (de ceremoniële krijgersdans met een bepaalde tekst die niet gezongen, maar geroepen wordt zoals ze bijvoorbeeld voor elke rugby wedstrijd doen) en een weefworkshop, waar we geleerd kregen hoe ze met vlas weven en we zelf ook wat konden weven (geloof me, het is moeilijker dan het eruit ziet). ’s Avonds kregen we hangi als maaltijd. Dat is een traditionele Maori methode om eten te bereiden in een kuil in de grond die wordt opgewarmd met hete stenen en tijdens het kookproces helemaal met aarde wordt afgedekt. Dit is niet iets wat ze nu nog dagelijks doen. Ze eten dit alleen nog met grote familiegelegenheden met name begrafenissen, maar ze maken er een heel feestmaal van. Oh mijn god wat was dit lekker en wat heb ik me volgepropt. Deze plek was echt een unieke kijk in het leven van moderne Maori en had ik niet willen missen. De locatie zelf was ook heel mooi! Maar eerlijk gezegd zijn echt bijna alle plekken hier adembenemend mooi. Ik had nooit verwacht dat ik zóveel foto’s van alles zoude willen blijven maken. Echt niet te doen zo mooi is het hier.

Voor zover mijn update! Ik zit momenteel in Wellington (voor de tweede keer) en ben nu dus langzaam op mijn weg terug naar het noorden, maar ik zal dus proberen deze week nog meer te posten om uiteindelijk een beetje up-to-date te zijn met mijn reisverhalen .

Begin jullie daar wel een beetje te missen hoor!

Heel veel liefs,
Tan