Hoi allemaal,

Hoop dat het allemaal goed gaat in het koude Nederland! Ik leef nog! Zit nu in Sydney en heb sinds gisteren werk! Ben 2 weken op zoek geweest naar iets en gelukkig heb ik al wat gevonden ik werk bij een koffietentje/lunchroom bij mijn nieuwe kamer om de hoek. Heb dus inderdaad ook al een woonplek gevonden! Heb eindelijk mijn eigen kamer (na meer dan een jaar in gedeelde kamers te hebben gezeten, is dit meer dan welkom) en deel het appartement met één Australisch/Duits meisje. Superfijn!

Maar ik was gebleven bij mijn reisverhalen in Nieuw-Zeeland. Hierbij het laatste deel over mijn Nieuw-Zeelandreis! Na Peel Forest ben ik naar Christchurch gegaan. Hier was ik al een keer een weekendje geweest, dus de stad zelf had ik al eens gezien. Vanuit hier ben ik dan ook met één van mijn reisbuddy’s naar Akaroa gegaan, wat een voormalig Franse nederzetting is. Nog steeds zijn er erg veel Franse invloeden te zien, zoals straatnaamborden en winkelnamen. Heel schattig en het ligt in een dal wat het een heel sfeervol dorpje maakt. Hier ben ik een dagje naartoe geweest, wat zéker de moeite waard was! Na Christchurch – wat qua natuur niet heel bijzonder is – was dit een fijne verrassing, want het is vooral een plek middenin de natuur waar je veel mooie wandelingen kunt maken. Vanuit Christchurch heb ik samen met één van mijn reisbuddy’s weer een Lord of the Rings tour gedaan. Deze keer gingen we naar Mt. Sunday. Voor de nerds onder ons: hier zijn de buitenscènes van Edoras opgenomen. Er is niks meer van de oorspronkelijke gebouwen te zien (de set was helemaal van hout gemaakt in 8 maanden tijd om vervolgens 8 dagen lang te filmen en het daarna allemaal weer af te bouwen), maar de heuvel waar het op gebouwd was en het uitzicht is precies zoals in de film. Magisch om daar te zijn! Een droom die uitkwam toen ik daar bovenop die heuvel stond. Daarnaast zijn we tijdens deze tour ook een mooie route door de rest van dit gebied gereden. Zó anders dan andere plekken waar ik al geweest was weer en zo mooi!

Na Christchurch ben ik doorgereisd naar Kaikoura aan de oostkust van het Zuidereiland. Deze plek is vooral bekend vanwege de dolfijnen en walvissen die daar erg goed te spotten zijn. Verder is er echt vrij weinig te doen. Iedereen die hier al een keer geweest was die ik erover sprak, was helemaal lyrisch over de walvis-spot-tour, dus hier keek ik erg naar uit! Sowieso ook omdat dit mijn laatste ‘hoogtepunt’ zou zijn van mijn Nieuw-Zeelandreis en ik alweer op weg naar het noorden was. Maar helaas zat het weer erg tegen en werden alle tours van die dag gecanceld toen ik er was. Het komt vrij weinig voor dat ze een tour cancelen, maar het weer was die dag zo ontzettend slecht dat het geen zin had het water op te gaan. Aangezien ik daar maar één dag zou zijn, was dit een grote teleurstelling (en waarschijnlijk het enige echte dieptepunt van mijn reis), ook omdat er verder niks te doen is daar. Dus ben ik samen met één van mijn reisvrienden een wandeling over het strand gaan maken (door de regen, we voelden ons erg sneu ). Maar de avond heeft toch nog een hoop goed gemaakt, want we (onze busgroep) was uitgenodigd om bij een visser uit het dorp langs te komen om te zien hoe ze rivierkreeften klaarmaken en bereiden. Daarnaast was er onbeperkt wijn en daar was ik al helemáál voor in natuurlijk . Erg interessant om te zien hoe ze deze kreeften klaarmaken, maar het was vooral een gekke en supergezellige spontane avond die ik op dat moment goed kon gebruiken!

Na Kaikoura zijn we weer terug naar Wellington op het Noordereiland gegaan met de veerpont. Ook nu zat het weer niet bepaald mee en was iedereen kotsmisselijk op de boot. Drieënhalf uur lang. Dat was natuurlijk een feestje. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld op een boot (en ik word over het algemeen niet zeeziek, maar de alcohol van de avond ervoor zal er vast iets mee te maken hebben gehad ). Ik ben een paar dagen in Wellington gebleven, omdat ik nog wat plekken wilde zien daar en omdat het mijn laatste plek met het reizen met Stray was ook, dus het was een afscheidsmomentje. Ik heb daar de Southern Walkway in mijn eentje gelopen. Deze keer raakte ik nergens verdwaald! Klein beetje trots op mezelf wel, haha. In Wellington ben ik ook naar het Te Papa Museum geweest, één van de beste nationale museums waar ik ooit geweest ben. Daar kun je makkelijk twee of drie dagen spenderen. Dit was mijn tweede dag daar en ik heb nog niet alles gezien. Op mijn laatste dag in Wellington – hierna ben ik in mijn eentje naar Napier gegaan, voor ik weer naar Auckland ging – ben ik met twee reisvrienden naar het Nieuw-Zeelandse parlement geweest. Hier hebben we een tour gekregen door het gebouw – ook wel de ‘Beehive’ genoemd – en in de middag ook nog een vragenuur bezocht. De premier van Nieuw-Zeeland Jacinda Ardern was er ook en was uiteraard de enige die ik herkende, maar het was erg interessant om te zien hoe het er daar aan toe gaat in de nationale politiek. Laten we zeggen dat het er allemaal niet zo heel beschaafd aan toe gaat. Niet zo erg als in het Verenigd Koninkrijk, maar toch een stuk feller dan bij ons in Nederland. Wordt nu dus tijd om ook een keer het Binnenhof in Den Haag te gaan bezoeken, want ik ken het ook bij ons alleen van tv.

Zoals gezegd ben ik na Wellington in mijn eentje met een Intercity bus (geen Stray meer) naar Napier gegaan. Dit is een schattig stadje aan de oostkust van het Noordereiland, waar het grootste deel van de binnenstad in Art Deco stijl is gebouwd. Dit is een erg typische jaren ’30 bouwstijl en dat is dan ook het meest unieke aan deze stad. Het was er erg rustig toen ik er was, maar de sfeer die het uitstraalt is zó aandoenlijk. Ook het feit dat het aan het strand ligt, maakt dit een erg fijne plek. Heb daar twee dagen gezeten en ook nu weer niet verdwaald in mijn eentje! Misschien dat ik er een keer goed in wordt. Al vrees ik dat dit gewoon een kwestie van geluk en een supermakkelijke stad qua bewegwijzering en plattegrond was.

Na Napier was mijn allerlaatste bestemming Auckland: de stad waar ik ook begonnen was en die voor altijd speciaal voor me blijft. Hier ben ik een paar dagen gebleven om van iedereen afscheid te nemen (voor zover ik dat nog niet gedaan had) en ook van de stad zelf. Zoals jullie weten ben ik soms een sentimenteel mens en terwijl ik dit schrijf heb ik heimwee naar Nieuw-Zeeland. Ik kijk dan ook met heel veel liefde terug naar dit fantastisch mooie land en avontuur! En vooral ook naar Auckland, zo’n lelijke doch mooie stad . En ik voor ik vertrok maar denken dat het het Almere van Nieuw-Zeeland was.. dat is het zeer zeker niet! Een lelijke parel is het, dat dan weer wel. Inmiddels ben ik al meer dan een jaar weg, maar ik ben nog niet klaar met deze kant van de wereld! Ook dit jaar vier ik kerst in de zon!

We kunnen nu in ieder geval vaststellen dat ik geen ster ben in het bijhouden van een blog tijdens een reis. Erg slecht zelfs, maar goed: aangezien ik nu in Sydney zit voor wat langere tijd, heb ik iets meer rust en tijd om uitgebreid te gaan zitten en typen. Dus de komende weken gaan jullie weer wat vaker van me horen! Kan trouwens nauwelijks geloven dat het alweer december is… hier is het nu 26 graden (sorry, not sorry).

Tot gauw!

Liefs,
Tanya